عاشقانه های سجاد و صدف

http://nacreous.blogfa.com/

دوستان میتونید از قسمت لینک دوستان و کلیک کردن روی " وبلاگ اصلی ما" یا " وبلاگ جدید ما" به وبلاگ اصلی ما بیاین
ممنونم

بی تو هیچ نمی خواهم...

نه آسمان ،نه زمین، نه باران ،نه خیس شدن

نه تازگی، نه طراوت

گرمای دستانت را به من بده

همه چیز را از من بگیر

ماسه ها فراموشکار ترین رفیقانند

پا به پایت می آیند

آنقدر که گاهی سماجتشان در همراهی حوصله ات را سر میبرد

اما کافیست تا اندک بادی بوزد

یا خرده موجی برخیزد

تا برای همیشه از حافظه ی ضعیفشان ، ردپایت پاک شود

اما ....

ما از نسل ماسه نیستیم

از نسل صدفیم

صدفهایی که به پاس اقامتی یک روزه

تا دنیا دنیاست صدای دریا را برای هر گوش شنوایی زمزمه میکنند...

موندن همیشه خوب نیست... رفتن هم همیشه بد نیست..بعضی وقتا رفتن بهتره...

گاهی باید رفت...باید رفت تا بعضی چیزها بمونه...اگر نری هرچیموندنیه میره ...اگر بری شاید با دل پر بری و اگر بمونی با دست خالی میمونی....گاهی باید رفت و بعضی چیزا رو که بردنیه با خودت ببری، مثل یاد، مثل خاطره، مثل غرور...و هرچی موندنیه روجا بزاری، مثل یاد، مثل خاطره، مثل لبخند...رفتنت موندنی میشه وقتی که باید بری، بری! و موندنت رفتنی می شود وقتی که نباید بمونی بمونی!

شاید گاهی باید رفت و گذاشت چیزی بمونه که نبودمونو گرانبهاکنه...نمیدونم...شاید باید سر به زیر رفت...

هر چند با اندوه!
شاید باید با لبخند رفت...رفتن همیشه بد نیست...

شاید باید یه جوری  بری که دیده شی و حضورت مثل لمس بال یک پروانه حس بشه....

شاید باید یه جوری رفت که هیچ نگاهی نتونه انکار کنه و هیچ دلی نتونه ...

الان باید برم ...فقط برم...:)